o mnie
Już jako dziecko ceniłam sobie dobry styl, klasę i marzyłam o luksusie. Zainspirowała mnie nauczycielka od plastyki, która była osobą dystyngowaną i jednym z moich pierwszych mentorów. To właśnie ona obudziła we mnie głębokie pragnienie realizowania siebie poprzez sztukę. Zbudowała we mnie cel, aby pójść do liceum plastycznego.
W drugim roku liceum pokazałam moje prace profesorom na plenerze malarskim i usłyszałam słowa zachwytu. Po raz pierwszy poczułam, że znalazłam się w swoim własnym środowisku. Poczułam, że sztuka jest mi bardzo bliska i jest częścią mnie. Uwierzyłam, że poprzez malarstwo nadaję czemuś sens, wyrazistość.
Zanim ukończyłam ASP, Wydział Grafiki Artystycznej, a potem Wydział Malarstwa, próbowałam studiować cztery różne kierunki, w tym prawo i administrację:), które były, tak sądzę, upewnieniem się tylko, że to nie dla mnie.
Ukończyłam studia na Akademii Sztuk Pięknych na dwóch kierunkach. To był bardzo przydatny etap mojego życia. Przyniósł mi rozwój i docenienie tego wszystkiego, co dostałam od profesorów, wyposażenia uczelni i czasu, który dobrze i świadomie wykorzystany daje zaplecze na całe życie.
Do tej pory czuję zapach sal, pamiętam porady, myśli, procesy tworzenia i nie zapomnę ich do końca życia.
Zapragnęłam robić rzeczy z rozmachem. Zrozumiałam, że muszę wykonać pracę i działać na sto procent. Już wiedziałam, że marzenia, pasja są nieodłączną częścią mojego życia.
Przełomem było namalowanie portretów Martyny Wojciechowskiej i Zbigniewa Religi, którego portret znajduje się w jego prywatnym gabinecie w szpitalu w Zabrzu. Moje obrazy pojawiły się na wystawach w Warszawie, m.in. Gali Business Woman&Life oraz w Zabrzu na Gali Fundacji im. Profesora Religi.
Dzisiaj poszukuję inspiracji w samym życiu i ludziach. Obserwuję i czerpię motywację z rzeczy dla mnie ważnych. Maluję obrazy w dużym formacie z historią o ludziach i ich wkładzie w życie świata.
Bo sztuka to sens życia!
